ที่มาของแก้วสีและพระพุทธเจ้า

ชาวพุทธกล่าวว่ามีขุมทรัพย์เจ็ดประการ แต่บันทึกของพระคัมภีร์แต่ละประเภทแตกต่างกันตัวอย่างเช่น สมบัติเจ็ดประการที่กล่าวถึงในปรัชญาพระสูตร ได้แก่ ทอง เงิน แก้ว ปะการัง อำพัน คลองตรีศูล และอาเกตสมบัติเจ็ดประการที่กล่าวถึงในพระธรรมสูตร ได้แก่ ทอง เงิน แก้วสี ตรีศูล อาเกต ไข่มุกและกุหลาบสมบัติทั้งเจ็ดที่กล่าวถึงใน Amitabha Sutra ที่แปลโดย Qin jiumorosh ได้แก่ ทอง เงิน แก้วสี แก้ว ตรีทัคตีลา ลูกปัดสีแดง และมาเนาสมบัติทั้งเจ็ดที่กล่าวถึงในการสรรเสริญพระสูตรดินบริสุทธิ์ซึ่งแปลโดย Xuanzang แห่งราชวงศ์ถัง ได้แก่ ทอง เงิน แก้วสี Bayi posoka Mou Saluo jierava chizhenzhu และ ashimo jierava

ในบรรดาคัมภีร์ทางพุทธศาสนาทั้งหมดในประเทศจีน สมบัติห้าประเภทแรกของเจ็ดขุมทรัพย์ทางพุทธศาสนาเป็นที่รู้จัก ได้แก่ ทองคำ เงิน แก้ว ตรีศูลและอาเกตสองประเภทหลังมีความแตกต่างกัน บางคนบอกว่าเป็นคริสตัล บางคนบอกว่าเป็นอำพันและแก้ว และบางคนบอกว่าเป็นอาเกต ปะการัง มุกและมัสค์แต่สิ่งหนึ่งที่แน่นอน นั่นคือ แก้วสีถือเป็นสมบัติทางพระพุทธศาสนา

หลังจากที่พระพุทธศาสนาได้แผ่ขยายไปยังประเทศจีนแล้ว แก้วถือเป็นสมบัติล้ำค่าที่สุด"ดินแดนอันบริสุทธิ์แบบตะวันออก" ที่ซึ่ง "เภสัชกรแก้วแสงตถาคต" อาศัยอยู่ กล่าวคือ ใช้แก้วบริสุทธิ์เป็นพื้นดินเพื่อส่องสว่างความมืดของอาณาจักรทั้งสามของ "สวรรค์ ดิน และผู้คน"ในพระสูตรของเภสัชกร เภสัชกรแก้วสีบริสุทธิ์ที่พระพุทธเจ้าเคยให้คำปฏิญาณไว้ว่า "ขอให้ร่างกายของฉันเป็นเหมือนแก้วสี ใสทั้งภายในและภายนอก และบริสุทธิ์และไม่มีมลทินเมื่อฉันได้รับโพธิ์ในภพหน้า"เมื่อพระพุทธเจ้าทรงปฏิญาณว่าจะบรรลุโพธิ์ พระกายของพระองค์เหมือนแก้วสีซึ่งแสดงถึงแก้วสีล้ำค่าและหายาก

แก้วยังเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่มีชื่อเสียงห้าอันดับแรกของจีน ได้แก่ แก้ว ทองและเงิน หยก เซรามิก และบรอนซ์